W księdze Joela (3, 1) czytamy: „A potem wyleję mojego Ducha na wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą, wasi starcy będą śnili, a wasi młodzieńcy będą mieli widzenia.”
Św. Piotr w swoim pierwszym liście (1 P 4, 10-11) tak pisze:
„Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej służcie sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał. Jeżeli kto ma [dar] przemawiania, niech to będą jakby słowa Boże. Jeżeli kto pełni posługę, niech to czyni mocą, której Bóg udziela, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen.”
Św. Paweł tak pisze o charyzmatach:
„Nie chciałbym, bracia, byście nie wiedzieli o darach duchowych. Otóż zapewniam was, że nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego, nie może mówić: «Niech Jezus będzie przeklęty!». Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus». Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.” (1 Kor 12).
 |
| Domenico_Marolì_-_Euclid_of_Megara |
W Katechizmie Kościoła Katolickiego (KKK) czytamy: „Charyzmaty, zarówno nadzwyczajne, jak również proste i zwyczajne, są łaskami Ducha Świętego, bezpośrednio lub pośrednio służącymi Kościołowi; zostają udzielone w celu budowania Kościoła, dla dobra ludzi oraz ze względu na potrzeby świata”.
 | ||
| Eugenia_Banc_and_Ioan_Cighi 1935 r. |
Ale warto pamiętać, że św. Paweł nazywa charyzmatem również małżeństwo lub dziewictwo (por. 1 Kor 7, 7), które są darem od Boga.
Duch Święty jest Trzecią Osobą Trójcy Świętej, jest tchnieniem miłości Ojca i Syna, to Duch, który ożywia, stwarza, przekonuje o Prawdzie i daje charyzmaty. Nazywany jest Parakletem (Rzecznikiem u Ojca), Pocieszycielem. Występuje w Biblii pod różnymi postaciami. Symbolizuje Go gołębica (zstępująca na Pana Jezusa podczas chrztu nad Jordanem), czy ogień, który pojawił się nad głowami Apostołów w Wieczerniku, woda (strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza), wiatr (gr. pneuma – tchnienie, powiew)…. Osoba Ducha Świętego wprowadza nas w miłosne życie Ojca i Syna. Jest kierownikiem naszych dusz, przypomina nam wszystko, czego nauczał Jezus: „A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14:26).
Charyzmat nie jest wyróżnieniem poszczególnego wiernego (specjalnie pobożnego lub mającego urząd) lecz jest wyróżnieniem całego Kościoła jako społeczności wierzących. Stąd w teologii Pawłowej istnieje tak ścisły związek charyzmatu z wiarą i łaską. Dlatego tylko wierząca wspólnota Kościoła potrafi rozpoznać nadprzyrodzony charakter darów Bożych, dla stojących z zewnątrz sprawy te są zakryte. Charyzmat nie pozbawił jednak człowieka wolności i nie sprowadza go do bezwolnego automatu .
Oddziaływanie Ducha św. doświadczał w swoich misjach św. Paweł. Nieraz Duch św. zmieniał jego plany, dając mu natchnienia i umacniając go. To także Duch św. pozwalał Jezusowi kwestionować skostniałe i niezgodne z wolą Boga struktury i rytuały, odrzucając krępujące więzy religijne i sformalizowane powinności. Kościół wzrasta wtedy gdy jego dzieci żyją w duchowej wolności.
Charyzmaty (gr. charisma) czyli bezinteresowne dary łaski, są udzielane ludziom dla budowania wspólnoty Kościoła Świętego. Ostatecznym celem posługiwania charyzmatami jest zawsze chwała Boża. Możemy je systematyzować, jednak ich ilość jest nieokreślona. Jest ich nieskończenie wiele, albowiem Duch Święty jest nieskończony w swoich darach, łaskach. Posiadanie charyzmatów nie świadczy o osobistej świętości. Pierwsi chrześcijanie, których wiary nie mogły zmóc żadne prześladowania, byli w pełni tego słowa znaczenia charyzmatykami.
Duch Święty buduje w naszym życiu miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (Ga 5,22-23) – są to owoce, które zawsze towarzyszą jego działaniu, po których możemy Go rozpoznać. Jako chrześcijanie jesteśmy wezwani do tego, by chodzić w Duchu Świętym i napełniać się Nim. Temat działalności Ducha Świętego w Kościele wyczerpany został w Encyklice Dominum et Vivificantem (o Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata) świętego Jana Pawła II.
 |
| Making_the_Empire_Christmas_Pudding / Wikipedia - Jeżeli kto pełni posługę, niech to czyni mocą, której Bóg udziela…” (1 P 4, 11) |
Dojrzały chrześcijanin powinien dążyć do tego, aby coraz bardziej otwierać się na działanie Ducha Świętego, pozwolić Mu działać w sobie i przez siebie w sposób, jaki On sam chce, powinien poprzez osobistą formację dążyć do tego, by być do całkowitej dyspozycji Ducha Świętego i dopowiadać jak Maryja, na Boże wezwanie.
 | ||
| Lorenzo_Costa_-_Un_concerto_(National_Gallery,_London) | / śpiew |
 |
| A_woman_in_bed_in_a_sick-room,_attended_by_a_physician_Wellcome_V0017418/ uzdrawianie |
Wielu świętych było charyzmatykami, jak np. Ojciec Pio (miał np. takie charyzmaty, jak charyzmat poznania serc, czy charyzmat poznania sumień), Św. Miriam Arabka, która prorokowała, Święta Faustyna, Święty Franciszek i wielu innych świętych było wielkimi charyzmatykami. Oprócz tych wielkich charyzmatów jak dar uzdrawiania, prorokowania czy mówienia językami istnieją charyzmaty zupełnie zwyczajne. Mówi o tym Jan Paweł II w dziele „Świeccy we wspólnocie chrześcijańskiej” :
„Mowa dzisiaj jest w katechezie o charyzmatach. To słowo greckie, którego używał Św. Paweł, zwłaszcza w Liście do Koryntian, na oznaczenie szczególnych darów, jakie otrzymują członkowie wspólnoty dla jej dobra. Wymienił różne charyzmaty, czyli dary nadzwyczajne, ale podkreślił, że wśród tych darów zawsze największa jest miłość. I tak jest zawsze. Sobór watykański II przypomniał naukę o charyzmatach i zaktualizował ją nawiązując do słów Św. Pawła. Obok tych charyzmatów, być może nadzwyczajnych, jak na przykład dar czynienia cudów, dar mówienia językami – co było znamienne dla pierwszych wspólnot – są charyzmaty zwyczajne, życia codziennego, które jednak w ogromnej mierze przyczyniają się do dobra wspólnotowego. Chociażby taki charyzmat matki, która wychowuje dzieci… Tych charyzmatów jest wiele. Trzeba o nie bardzo dbać, prosić Boga, dziękować za nie i strzec ich dla dobra wspólnoty. Życzę Kościołowi w Polsce, ażeby miał wiele charyzmatów.”
 | ||
| Story_of_the_mince_pie_(1916)_(14566192239) / | macierzyństwo |
Według Adama E. Szczepanowskiego (https://wspolnota-malzenstw-bialystok.pl/2017/03/20/o-charyzmatach-ogolnie/) najczęściej występujące charyzmaty we wspólnotach modlitewnych Odnowy w Duchu Świętym to:
- charyzmat języków (mówienie językami)
- charyzmat śpiewu w językach (glosolalia)
- charyzmat proroctwa
- charyzmat tłumaczenia języków
- charyzmat poznania
- spoczynek w Duchu Świętym
- charyzmat uzdrawiania
- charyzmat uwalniania
- charyzmat rozeznawania duchów
- charyzmat czynienia cudów
Anna w książce “Pozwólcie ogarnąć się miłości” tak przekazuje o Duchu Świętym:
Cz. 2
Rozdz. 19 - Czytacie Pismo Moje. Wiecie, iż obiecałem wam pomoc Ducha Bożego, Ducha Pocieszyciela i Nauczyciela waszego. Służy On wszelkimi Darami Bożymi i pragnie udzielać się wam stale i towarzyszyć wam w życiu. Jeden jest Bóg i On Sam w pełni Swojej zamieszkać pragnie w duszy wzywającego Go, pragnącego i oczekującego. Oczekiwanie zaś wasze nie jest biernością, przeciwnie, jest czujnością i przygotowywaniem się na przybycie Pana.
- Aby Gość przybył, gospodarz musi zapalić światło pragnienia, otworzyć drzwi domu - serca swego i oczekiwać z ufnością, bo Bóg go nie zawiedzie, gdy spostrzeże przygotowania - uczynione w duszy - mocą woli, umysłu i stęsknionego serca.
Bóg Najwyższy pełen jest Chwały Swojej i niepotrzebny Mu żaden pusty ceremoniał ludzki, chyba że wyraża się w nim wdzięczność i uwielbienie, wypływające z serca człowieczego. Nie w świątyniach bowiem przyjmujecie Boga - Najświętszego, którego wszechświat nie pomieści - a w duchu i w prawdzie serca.
Wzywajcie Ducha Świętego, słuchajcie Jego cichych słów w sumieniu waszym.
 |
| Anna_Blunden_-_'For_Only_One_Short_Hour'_-_Google_Art_Project |
Poddajcie się Jego przewodnictwu, a On nieomylnie poprowadzi was ku waszemu zadaniu - współpracy ze Mną dla zbawienia świata.
Rozdz. 20 – [...] dbajcie o czystość waszego serca. Zbadajcie wasze intencje, plany, zamiary, wasze pożądania w świetle Ducha Świętego, Który wam pomoże na pewno, jeśli Go zapragniecie.
Chciejcie zobaczyć się w Mojej Prawdzie. Nie brońcie się też przed prawdą o was samych, nie kłamcie sobie, nie tłumaczcie się, nie usprawiedliwiajcie. Ja to sam lepiej uczynię. Ja wam na pewno przebaczę. Potrzeba jednak, abyście ujrzeli jasno, jacy jesteście - ażebyście prosić mogli Ducha Bożego o pomoc, o siły, o dokonanie w was przemiany tego, co jako złe, przeszkadzające w drodze ku Mnie lub brudne - uznacie.
Ja mogę przemienić was. Ja mogę zrobić dla was wszystko, jeśli wy sami - zechcecie tego i jeśli w tym pragnieniu trwać będziecie.
- Dlatego, dzieci Moje; proście Ducha Prawdy, Mądrości i Światła o pomoc w poznaniu siebie.
 |
| Schussenried_Kloster_Bibliothekssaal_Gewölbefresko_Nordwest_Weisheitsgruppe |
Temat charyzmatów jest bardzo obszerny. Informacje o nich można znaleźć w Wikipedii (hasło Charyzmaty) i na wielu stronach internetowych. Podaję kilka:
https://wspolnota-malzenstw-bialystok.pl/2017/03/20/o-charyzmatach-ogolnie/
https://syjon.pl/charyzmaty-duch-swiety/
O. Wiktor Tokarski OFM - Charyzmaty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz